Ikkje svart som i "gotisk" eller "mettall" [sic] eller "afrikansk," men svart som i "negativ," "kynisk," og "pessimistisk." Svart som blod i urinen, svart som døyande babyar, svart som sjølvmord på julafta. Og dette har ingenting med svart humor å gjere, berre så det er sagt; det er ingenting som er morosamt med dette.
Dagens svarte opplysing: innvandringsmyndigheitene var i sin fulle rett til å sende Maria Amelie ut av landet. Avgjerda er konsekvent, gjennomtenkt, riktig og rettvis, med høve til signaleffekt, med høve til dei gjeldande reglane og med høve til lik handsaming av liknande saker. Det er ikkje rettvist om ho får bli medan ein eller annan anonym somalier blir sendt heim i morgon. Likevel: det kan hende ho blir drept i Russland, kjærasten hennar savnar ho og ho savnar han. Det er veldig trist og det kan hende det går riktig ille, men slik er det.
torsdag 13. januar 2011
tirsdag 15. september 2009
Kvifor eg aldri vil stemme FrP
Dette skulle vere unødvendig å opplyse om, men eg trur det kan vere nyttig å summere opp alt som feiler FrP, slik at det blir tindrande klart både for meg og for alle andre (dvs. dei to personane som eventuelt les dette) kvifor FrP ikkje bør stemmast på av nokon, og i alle fall ikkje av meg.
FrP er løgnarar: i alle intervju, på nesten kvart einaste spørsmål Siv Jensen blir stilt svarar ho unnavikande, tvitydig og kontrært. Ho har vent seg til at alle spørsmål ho får er kritiske (naturlegvis) og negativt ladde (kjempenaturlegvis) og har difor lagt seg til ein vane der ho ikkje svarar streit på noko som helst. Dette gjer ho (og alle andre som er høgt oppe i partiet) delvis av di dei vil oppnå complete deniability i ettertida ("det har vi ikkje sagt, eg har blitt feilsitert, vi har derimot sagt at..."), og delvis av di at visst Siv og co. hadde svart ærleg på ein del spørsmål ville folk ha blitt forferda. Mange FrP-tilhengjarar sin største kjepphest er at ein ikkje kan seie visse ting fordi dei ikkje er politisk korrekte (ein kan til dømes ikkje seie at ein ikkje vil ha kvitlauksstinkande terroristar i bygda si utan å bli stempla som rasist). Leiinga i FrP har tatt konsekvensen av dette, og det er difor dei vrir seg som slangar uansett kva ein spør dei om.
Dei lyg dessutan om at dei er for folk flest. Skatteletta som FrP foreslår vil stort sett berre komme folk til gode som hat over 5-600 000 i året i inntekt.
FrP er grådige, på ein Gulbrand Gråstein-aktig måte: FrP vil gå over lik for å få det som dei vil. I alle fall dyrelik. Det er visst om å gjere å ta ut mest mogleg olje og gass så fort som råd slik at ein kan tene mest mogleg pengar. Her er FrP så like ein arketypisk skurk-i-ungdomsfilm at det er heilt utruleg at ikkje fleire protesterer på dette. I samband med grådigheit kan ein også nemne svenskehandel og billigare sprit, men det er det alt sagt så mykje om at det gidd eg ikkje.
FrP syns alt skal vere lov, sjølv om det kanskje ikkje alltid er så lurt: når dei ein gong kjem til makta skal i alle fall eg køyre til butikken i over 45 km/t på mopeden min for å kjøpe vin. FrP trur nemleg ikkje på forskarar som seier ting dei er ueinige me dei i, som t.d. at menneske under 18 år ikkje har fysisk og mental kapasitet til å ha ansvaret for eit køyrety som går over 45 kilometer i timen, at alkohol er samfunnsskadeleg og avlar vald, at forbruk av fossile brennstoff er årsak til oppvarming av atmosfæren, osb., osb.
FrP er egoistar: dei vil ikkje betale for ting dei ikkje umiddelbart skal bruke sjølv. "Eg er ikkje sjuk og det går berre keisame program på NRK. Kvifor skal eg då betale skatt og TV-lisens?" Sjølv har eg ingenting i mot å betale for fellesgoder, til og med slike som eg ikkje nokon gong kjem til å nytte meg av sjølv (om alt går bra). Unntaket er Melodi Grand Prix. Eg syns ikkje lisenspengane mine skal betale for denne kitsch-driten.
FrP er mot sidemål: og det er gale. Tanken om at ein lærer dårlegare til meir ein lærer er feil. Og alle veit jo at det er ikkje sidemålet FrP har noko i mot, men at det eigentleg er nynorsken. Dette er eit problem for meg av opplagte grunnar (dette skal liksom vere nynorsk). FrP støttar dessutan berre høgare utdanning og forsking om den har noko med petroleumsutvinning (el.l.) å gjere - for forsking er visst ikkje noko som skal gjere menneska klokare, berre rikare.
FrP er rasistar: sjølv om dei har eit poeng mht. at norsk innvandringspolitikk ikkje er heilt i water, så er dei ikkje det rette partiet til å ordne dette. FrP sine motforestillingar botnar nemleg i framandfrykt og hysterisk kulturell proteksjonisme (sjølv om FrP-kulturen er svensktoppar og camping), og dei ville om dei fekk sjansen innføre tiltak som er enda meir inhumane enn dei vi alt har. Folk som ikkje vil snakke med mørkhuda menneske kan uansett ikkje klage om sistnemnde ikkje alltid glir inn i det norske samfunnet utan vanskar.
FrP kan ikkje rekne: det har i mange år blitt påpeikt at FrP ikkje kan pøse inn pengar i ein heil del sektorar, samstundes som dei gir skatteletter. Dei har aldri svart skikkeleg på korleis dei skal få til dette. No har dei oljefondet å støtte seg til. Dvs. at å stemme på Frp er litt som å be ein gamal alkis passe på lommeboka si. Eg har eit sterkt inntrykk av at FrP er fagleg inkompetente i alle dei sektorane dei er involverte i: kulturpolitisk talsmann har ikkje greie på kultur, økonomane kan ikkje noko om matte eller samfunnsøkonomi, osb.
FrP er for privatbilisme og mot kollektivtrafikk: noko som er miljømessig heilt på jordet.
FrP er kapitalistar som trur på ein fri marknad: det er og gjer ikkje eg. Eg trur derimot at kapitalismen treng ei rekke kontrollfunksjonar for å sjå til at inkompetente og grådige fjompenissar ikkje køyrer verdsøkonomien på ræva igjen. Eg vil ikkje ha kommunisme og planøkonomi, for all del, men eg stolar ikkje på dei som frekventerer børsane rundt om i verda.
I sum forfektar FrP etter mi meining fleire standpunkt som det er freistande å kalle for "vonde", hadde det ikkje vore for at det ordet er tømt for mykje meining etter å ha vore brukt av folk som G. W. Bush og Sarah Palin (sistnemnde om helsereforma til Obama - for det er nemlig vondskap å ville sjå til at alle har lik moglegheit til hjelp om dei skulle bli sjuke). FrP er i alle fall eit djupt umoralsk parti, sjølv om dei ikkje ser ut til å vere klare over dette sjølve. Dei har dei siste ti-femten åra jobba hardt for å framstå som eit respektabelt parti, og har etter diverse utreinskingar og fleire runder med profesjonalisering av partimaskineriet overtydd seg sjølve om at dei no faktisk har blitt respektable. Dei tar imidlertid feil. Eg meiner å kunne seie, med komplett saklegdom at FrP er blåbrunt, egoistisk, umoralsk, løgnaktig, kulturfiendtleg, rasistisk avskum og det er ei skam at så mange nordmenn stemmer på dei.
FrP er løgnarar: i alle intervju, på nesten kvart einaste spørsmål Siv Jensen blir stilt svarar ho unnavikande, tvitydig og kontrært. Ho har vent seg til at alle spørsmål ho får er kritiske (naturlegvis) og negativt ladde (kjempenaturlegvis) og har difor lagt seg til ein vane der ho ikkje svarar streit på noko som helst. Dette gjer ho (og alle andre som er høgt oppe i partiet) delvis av di dei vil oppnå complete deniability i ettertida ("det har vi ikkje sagt, eg har blitt feilsitert, vi har derimot sagt at..."), og delvis av di at visst Siv og co. hadde svart ærleg på ein del spørsmål ville folk ha blitt forferda. Mange FrP-tilhengjarar sin største kjepphest er at ein ikkje kan seie visse ting fordi dei ikkje er politisk korrekte (ein kan til dømes ikkje seie at ein ikkje vil ha kvitlauksstinkande terroristar i bygda si utan å bli stempla som rasist). Leiinga i FrP har tatt konsekvensen av dette, og det er difor dei vrir seg som slangar uansett kva ein spør dei om.
Dei lyg dessutan om at dei er for folk flest. Skatteletta som FrP foreslår vil stort sett berre komme folk til gode som hat over 5-600 000 i året i inntekt.
FrP er grådige, på ein Gulbrand Gråstein-aktig måte: FrP vil gå over lik for å få det som dei vil. I alle fall dyrelik. Det er visst om å gjere å ta ut mest mogleg olje og gass så fort som råd slik at ein kan tene mest mogleg pengar. Her er FrP så like ein arketypisk skurk-i-ungdomsfilm at det er heilt utruleg at ikkje fleire protesterer på dette. I samband med grådigheit kan ein også nemne svenskehandel og billigare sprit, men det er det alt sagt så mykje om at det gidd eg ikkje.
FrP syns alt skal vere lov, sjølv om det kanskje ikkje alltid er så lurt: når dei ein gong kjem til makta skal i alle fall eg køyre til butikken i over 45 km/t på mopeden min for å kjøpe vin. FrP trur nemleg ikkje på forskarar som seier ting dei er ueinige me dei i, som t.d. at menneske under 18 år ikkje har fysisk og mental kapasitet til å ha ansvaret for eit køyrety som går over 45 kilometer i timen, at alkohol er samfunnsskadeleg og avlar vald, at forbruk av fossile brennstoff er årsak til oppvarming av atmosfæren, osb., osb.
FrP er egoistar: dei vil ikkje betale for ting dei ikkje umiddelbart skal bruke sjølv. "Eg er ikkje sjuk og det går berre keisame program på NRK. Kvifor skal eg då betale skatt og TV-lisens?" Sjølv har eg ingenting i mot å betale for fellesgoder, til og med slike som eg ikkje nokon gong kjem til å nytte meg av sjølv (om alt går bra). Unntaket er Melodi Grand Prix. Eg syns ikkje lisenspengane mine skal betale for denne kitsch-driten.
FrP er mot sidemål: og det er gale. Tanken om at ein lærer dårlegare til meir ein lærer er feil. Og alle veit jo at det er ikkje sidemålet FrP har noko i mot, men at det eigentleg er nynorsken. Dette er eit problem for meg av opplagte grunnar (dette skal liksom vere nynorsk). FrP støttar dessutan berre høgare utdanning og forsking om den har noko med petroleumsutvinning (el.l.) å gjere - for forsking er visst ikkje noko som skal gjere menneska klokare, berre rikare.
FrP er rasistar: sjølv om dei har eit poeng mht. at norsk innvandringspolitikk ikkje er heilt i water, så er dei ikkje det rette partiet til å ordne dette. FrP sine motforestillingar botnar nemleg i framandfrykt og hysterisk kulturell proteksjonisme (sjølv om FrP-kulturen er svensktoppar og camping), og dei ville om dei fekk sjansen innføre tiltak som er enda meir inhumane enn dei vi alt har. Folk som ikkje vil snakke med mørkhuda menneske kan uansett ikkje klage om sistnemnde ikkje alltid glir inn i det norske samfunnet utan vanskar.
FrP kan ikkje rekne: det har i mange år blitt påpeikt at FrP ikkje kan pøse inn pengar i ein heil del sektorar, samstundes som dei gir skatteletter. Dei har aldri svart skikkeleg på korleis dei skal få til dette. No har dei oljefondet å støtte seg til. Dvs. at å stemme på Frp er litt som å be ein gamal alkis passe på lommeboka si. Eg har eit sterkt inntrykk av at FrP er fagleg inkompetente i alle dei sektorane dei er involverte i: kulturpolitisk talsmann har ikkje greie på kultur, økonomane kan ikkje noko om matte eller samfunnsøkonomi, osb.
FrP er for privatbilisme og mot kollektivtrafikk: noko som er miljømessig heilt på jordet.
FrP er kapitalistar som trur på ein fri marknad: det er og gjer ikkje eg. Eg trur derimot at kapitalismen treng ei rekke kontrollfunksjonar for å sjå til at inkompetente og grådige fjompenissar ikkje køyrer verdsøkonomien på ræva igjen. Eg vil ikkje ha kommunisme og planøkonomi, for all del, men eg stolar ikkje på dei som frekventerer børsane rundt om i verda.
I sum forfektar FrP etter mi meining fleire standpunkt som det er freistande å kalle for "vonde", hadde det ikkje vore for at det ordet er tømt for mykje meining etter å ha vore brukt av folk som G. W. Bush og Sarah Palin (sistnemnde om helsereforma til Obama - for det er nemlig vondskap å ville sjå til at alle har lik moglegheit til hjelp om dei skulle bli sjuke). FrP er i alle fall eit djupt umoralsk parti, sjølv om dei ikkje ser ut til å vere klare over dette sjølve. Dei har dei siste ti-femten åra jobba hardt for å framstå som eit respektabelt parti, og har etter diverse utreinskingar og fleire runder med profesjonalisering av partimaskineriet overtydd seg sjølve om at dei no faktisk har blitt respektable. Dei tar imidlertid feil. Eg meiner å kunne seie, med komplett saklegdom at FrP er blåbrunt, egoistisk, umoralsk, løgnaktig, kulturfiendtleg, rasistisk avskum og det er ei skam at så mange nordmenn stemmer på dei.
fredag 26. juni 2009
Michael Jackson
Michael Jackson var ein forvirra gamal pedo med lupus, eit usunt tiløve til plastisk kirurgi og ein klessmak som blei utvikla på tidleg 80-tal og som sidan ikkje har endra seg. Det er over tjue år sidan han gav ut ein god låt, og musikken var vel aldri så bra i utgangspunktet, trass i at MJ og Quincy Jones sine produksjonar liksom skal vere så "geniale". OK, innanfor sjangeren "dansbar popmusikk" er det vel kanskje noko av det beste som har vore produsert, men det er litt som å vere eit av dei beste bedriftsfotballaga gjennom tidene: gjevt innanfor visse råmer, men i det store og det heile ganske ubrukleg. Det er dog litt synd at han strauk med før han kom i gong med den store comebackturneen. Eg var nyfiken på kva han kunne finne på i samband med den, men det er nok like greit at det ikkje blei noke av. Det kunne vorte veldig flaut.
Men likevel: Michael Jackson var heilt fram til sin død verdas mest berømte person. Og trass i all galskap, tvilsomme klesmak, passé dansing og ufyslige peding (verb; det pedofile gjer), så var han enormt godt likt av millionar av menneske som tok på alvor MJ sine bodskap om å "heal the world" osb., ting som blaserte menneske med god smak berre fnyser av. For dei var MJ ein genuint god og misforstått person som var oppteken av miljøvern, fred på jord og barnevern. Og dessutan har jo MJ fullstendig metta kulturen med seg sjølv dei siste 30 åra. Uansett kven du er: viss du er fødd i den vestlege verda (eller i store delar av resten av verda) mellom 1970 og 1990, så har du eit forhold til MJ. Andre megakjendisar som Madonna eller U2 er ikkje i nærleiken av å ha den same emosjonelle og fascinerande tilknytinga til deg og meg på eit personleg plan. Eg skjønner ærleg tala ikkje korleis dette er mogleg. Kanskje det er fordi han er eit svakt og forvirra menneskje, ulikt dei beregnande og usympatiske andre megakjendisane? Det blir i alle tilfelle veldig rart å ikkje ha han der lenger. Det finst ingen som kan fylle skoa til Michael. Heldigvis og dessverre.
Men likevel: Michael Jackson var heilt fram til sin død verdas mest berømte person. Og trass i all galskap, tvilsomme klesmak, passé dansing og ufyslige peding (verb; det pedofile gjer), så var han enormt godt likt av millionar av menneske som tok på alvor MJ sine bodskap om å "heal the world" osb., ting som blaserte menneske med god smak berre fnyser av. For dei var MJ ein genuint god og misforstått person som var oppteken av miljøvern, fred på jord og barnevern. Og dessutan har jo MJ fullstendig metta kulturen med seg sjølv dei siste 30 åra. Uansett kven du er: viss du er fødd i den vestlege verda (eller i store delar av resten av verda) mellom 1970 og 1990, så har du eit forhold til MJ. Andre megakjendisar som Madonna eller U2 er ikkje i nærleiken av å ha den same emosjonelle og fascinerande tilknytinga til deg og meg på eit personleg plan. Eg skjønner ærleg tala ikkje korleis dette er mogleg. Kanskje det er fordi han er eit svakt og forvirra menneskje, ulikt dei beregnande og usympatiske andre megakjendisane? Det blir i alle tilfelle veldig rart å ikkje ha han der lenger. Det finst ingen som kan fylle skoa til Michael. Heldigvis og dessverre.
mandag 20. april 2009
S seier noko som må seiast
1. Han derre ekle gutungen som vann den norske mgp-finalen, han som er så "flink" fordi han kan spele, synge og skrive musikk, han som er så "søt" - de veit kven eg meiner.
Eg hatar han, eg hatar den stygge songen hans, og eg hatar alle som likar den! Og kom ikkje her og sei at den er "bra til å vere grand prix-låt". Det er som å seie at valdtekt er mindre alvorleg enn mord - ein jævlig fattig trøyst for den som er valdteken.
2. Susan Boyle overraska alle fordi ho er stygg men syng fint. Tenk litt på det. Ho er stygg men syng fint! At det går an! Eg må følge med på Britain's Got Talent framover - for tenk det! Ho er STYGG men syng FINT. Dette er utruleg stimulerande.
(2 nytter noko som heiter inori eller noko slikt, medan 1 er rett frå milten)
Eg hatar han, eg hatar den stygge songen hans, og eg hatar alle som likar den! Og kom ikkje her og sei at den er "bra til å vere grand prix-låt". Det er som å seie at valdtekt er mindre alvorleg enn mord - ein jævlig fattig trøyst for den som er valdteken.
2. Susan Boyle overraska alle fordi ho er stygg men syng fint. Tenk litt på det. Ho er stygg men syng fint! At det går an! Eg må følge med på Britain's Got Talent framover - for tenk det! Ho er STYGG men syng FINT. Dette er utruleg stimulerande.
(2 nytter noko som heiter inori eller noko slikt, medan 1 er rett frå milten)
tirsdag 24. februar 2009
S rasar mot PFU
Har PFU lest heile innlegget til Otto Jespersen, som dei no har felt (som det heiter) han for? For det har nemleg eg, og eg kan innrømme at det ikkje alltid er "to the best possible taste", men det er då vel faen brette meg satire dette her? Skjøner ikkje PFU at OJ tek på seg ein persona når han opptrer på TV? Skjøner dei ikkje at dette er parodi? Eller kanskje dei skjøner det, men uroar seg for alle dei dumme menneska der ute som tar alt OJ seier bokstavleg, eller som berre får sjå dei drøyaste delane av monologane tatt ut av samanhengen. I alle tilfelle: PFU er ein gjeng med kyllingar, og at dei einstemmig vart einige om at TV2 braut god presseskikk er ein forbanna skandale. Kvifor: jo fordi viss det blir presedens at ein legg seg flat for alle som kjenner seg trakka på i slike saker, så kan ein ikkje seie noko stygt om nokon lenger, anten det er satire eller berre ein nødvendig beskjed (nokon treng å høyre at dei er inkompetente/dumme/irriterande, og det må vere lov å seie i frå). I det siste har vi til dømes sett at artistar som får dei grønjævlige dritplatene sine slakta av meldarane faktisk går til rettssak! Åge Sten Nilsen, for eksempel, som kanskje har laga den styggaste musikken i historia (viss reklamefilmen for plata hans faktisk brukar dei beste sangane på plata er det grunn til å tru det), har meldt TV2 Nettavisen til purken. Han skulle hatt med øks og salt i ræva. Men det kan eg vel ikkje seie, for det er brot på god presseskikk frå no. Nei, no!
No!
No!
fredag 6. februar 2009
Det har vore mykje å rase mot i det siste
...men det er diverre berre reiterasjon av gamle, dumme ting; alt har vore rast mot før, tykkjer eg.
Kva med å finne på noko nytt dumt?
Det einaste eg kjem på som plagar meg nok til å få meg rasande er ikkje noko nytt, men noko som har nått eit nytt botnnivå, nemleg moderne populærmusikk.
Det har aldri vore slik at popmusikk har vore nøydd til å reflektere djupare sider ved tilveret, eller vere spesielt nyskapande med høve til det musikalske. Eg klagar ikkje på at popen er platt og overflatisk. Men skal ikkje popmusikk vere catchy? Fengjande? Eg får ikkje fot av Britney sine nyaste greier, ei heller har eg sansen for Lady Gaga eller andre slike plasthekser (det må seiast at Lady Gaga har gjort heile plast-overflate-popkultur-greia til ein slags meta-ting, postmoderne og sjølvmedvite, men eg likar ho ikkje noko bedre av den grunn). Kvifor? Jo, fordi musikken er fullstendig FLAT. Det er fleire grunnar til det, trur eg, mellom anna er det måten platene er produkserte på som tar livet av musikken, men har og å gjere med at artistane er talentlause og at låtmaterialet er grusomt tynt, sjølv til popmusikk å vere. Heile den derre hip-hop og RnB-greia har blitt like elendig. Dette kan vi takke Autotune og Stargate for, mellom andre. I det heile teke har det byrja bli på høg tid med ei opprensking - ein ny musikalsk revolusjon på linje med Sex Pistols og Nirvana. Det er berre det at eg trur ikkje det kjem til å skje denne gongen. Musikkmarknaden er endra - mainstream har blitt veldig mainstream medan alt det andre har blitt veldig fragmentert. Eg trur ikkje vi kjem til å sjå eit annleis band eller ein annleis type artist som oppnår ålmenn popularitet nokon gong igjen. Men eg håpar eg tar feil.
Kva med å finne på noko nytt dumt?
Det einaste eg kjem på som plagar meg nok til å få meg rasande er ikkje noko nytt, men noko som har nått eit nytt botnnivå, nemleg moderne populærmusikk.
Det har aldri vore slik at popmusikk har vore nøydd til å reflektere djupare sider ved tilveret, eller vere spesielt nyskapande med høve til det musikalske. Eg klagar ikkje på at popen er platt og overflatisk. Men skal ikkje popmusikk vere catchy? Fengjande? Eg får ikkje fot av Britney sine nyaste greier, ei heller har eg sansen for Lady Gaga eller andre slike plasthekser (det må seiast at Lady Gaga har gjort heile plast-overflate-popkultur-greia til ein slags meta-ting, postmoderne og sjølvmedvite, men eg likar ho ikkje noko bedre av den grunn). Kvifor? Jo, fordi musikken er fullstendig FLAT. Det er fleire grunnar til det, trur eg, mellom anna er det måten platene er produkserte på som tar livet av musikken, men har og å gjere med at artistane er talentlause og at låtmaterialet er grusomt tynt, sjølv til popmusikk å vere. Heile den derre hip-hop og RnB-greia har blitt like elendig. Dette kan vi takke Autotune og Stargate for, mellom andre. I det heile teke har det byrja bli på høg tid med ei opprensking - ein ny musikalsk revolusjon på linje med Sex Pistols og Nirvana. Det er berre det at eg trur ikkje det kjem til å skje denne gongen. Musikkmarknaden er endra - mainstream har blitt veldig mainstream medan alt det andre har blitt veldig fragmentert. Eg trur ikkje vi kjem til å sjå eit annleis band eller ein annleis type artist som oppnår ålmenn popularitet nokon gong igjen. Men eg håpar eg tar feil.
mandag 5. januar 2009
S orsakar
at bloggen ser så forbanna stygg ut. Må finne ut korleis eg kan redigere denne templaten på eit djupt nivå, esse.
Surt nytt år!
Surt nytt år!
Abonner på:
Innlegg (Atom)